Aşk, Vuslat ve Son
Kalp ağrısı akşamlarında kederimden
Yüz vuruyorum perişan mum ışığında Firari çizdiğim resmine, karşımda Ruhuma giriyor bakışların gözlerimden Ben, ben olmaktan çıkıyorum o anda Varlığın korkulu şimşektir asumanımda Yokluğun hasret cenderesi canıma bir cellat Kara bulutlar çekip kaçarım güneş gözlerinden Zincirlerim ihtirasımı geriye kalan zamanımda Ki sanırım bir sondur tatlı aşka vuslat Sadettin Uysal |