dülger dedeolmadı hiç ağaçtan arabalarım ve sert alıç gövdelerini yontuya tutacak bıçağım göstersen son ferini yapsan dört tekerini... uykuya dalanda herkes sürsem son versiyon demir yığınlarının önünden sokak itleri kovalasa çocukluğum gelse kendiliğinden... taşlar koysam üstüne öyle itelesem evler yapsam sıra sıra komşu olsam oyun arkadaşlarımla bir daha buralara gelmesem... kafamı yaran şergadalar bir daha yarsalar ta derinden uyansam derin çirkef düşlerden kurtulsam kapital cerlerinden... bilirsin uzun gücük aylarının dairesini tam oradan kes kütüğü silsin içimden yılların hilesini... yahutta ileriden daha ileriden ishak ordularının yürüdüğü yerden bulaşsın yiğitlik dönerine nereden keseceğini biliyorsun bakılırsa bıyık altından güldüğüne... dülger dede kasım |
artık
.
saygılar