Bozkırlar...

Bozkırlarda gri bir kurt dolanır,
Her adımıyla yerküre sallanır,
Bilemem kurt ne aranır,
Bilinmez hedefine yol alır...

Bozkırlar adı gibi boz ve kır,
Uçsuz bir umman ufuklara bağlanır,
Öyle bir yalnızlık ki dimağlara kazınır,
Yine de sızlanmaz, kaderine alışkındır...

Kahve bir taban, kızgın güneşte kavrulan,
Ilık bir rüzgar, uğultusuyla dikenleri savrulan,
Sessiz bir çığlıktır kulaklarda çınlayan,
Bozkırlar çağırmaz, bulur onu arayan...

Gece gelir, karanlık bir yorgan,
Bozkırlar aman üşümesin diye üzerine sarılan,
Yıldızlar dostudur şefkatiyle göz kırpan,
Uzaklardan bakarak bozkırları anlayan...

Gün doğar, kara bulutlar gelir,
Şimşekler çakar bozkırları titretir,
Gök gürlemez, iliğini eritir,
Sağanak olur bozkırları kemirir...

Ah bozkırlar, soluk benizli bozkırlar,
Kaderimiz bir, yalnızlığı ağırlar...
Bozkırlar yoldaşım, kaderime ağlayan,
Yalnızlığı paylaşıp, hayata bağlayan...

29 Haziran 2011

Ersin UYANIK (obsidyen)

Şiirinizi kutluyorum.Yunus diyarından selamlar.