İNSAN YOKLUĞUna şiirBir avuç kum kalır çekilince denizler; Ne serinliği köpüklerin ne beyaz bir ürperti ardında… Bütün yollar sana çıkar; Bütün çıkmazlar kanar içimde bu yüzden, Kırmızı bir şarap olur günbatımları Ve bütün tablolar duvarda kan… Ben aşık olmak istemem , Bir çocuk da bu çaresizlikte.. Yok olmak istedim senin olmadığın her yerde. Avuçlarım kanadı önce, Sonra yüreğim. En güzel Afrika güneşi gibiydin önce, Sonra en mavisiydin Akdenizin. Gölgesi bile değilsin şimdi Beş kuruşluk yoksulluğun. Kar boran bombalar gibi yağdın geceme Düşmana inat bir düşmanlıktan. İhanete hazır Bir küfür gibi savruldun yüreğimden. Ne ayık ne sarhoş yürüyorum hala bu şehirde. Gül gibi geçiyorum şimdi Kan kokan yokluk bahçelerinden NURİ SAĞALTICI |