Meydan Oku HayataDüşlerin ertesinde aşk Günaha sarılarak yatar yoksulsu umuda Yankılarla tükenince uçurum çiçekleri Gülümseriz yaşamdan çalınmış birkaç karede Sevdanın gerdeğinde sönüktür mavi Endamına söverken hüzün karaya çalar yüzün Seni sürükleyen gölde kimsesizliğine ağlarken Duldasız yersin vurgunu sözcüklerden Hayat anılar damıtır cam kırığı sevdalarına Adın yorgun, adresler durağın, zaman ezgin Yırtılınca yüreğinin peçesi, boğar seni gözyaşın Koca bir kentin kasıklarında geçmişini ararsın Kürekleri kıyıda unutulmuş bir gemidir hayat Yıldızlardan kırpar tümceleri yele serersin Bütünleri kaybolmuş tünellerde yalnızlık ararsın Suskunluğun düşe, gözlerin gülüşe hasrettir Kartopu oynarken çocuklar yanaklarının yangın kıvrımlarında Üşümüşlüğünün yorganını çekersin sen eksik sevişmelerine Kopar ömründen birer birer takvim yaprakları Kucaklarsın acılarını yalnızlık bohçasında Öyleyse tut ellerinden bu sabah yaşanmamış sevgilerin Daya kulağını yüreğinin nabzına Bir halaya tutun yaşamın kışkırtıcı müziğinde Ve boş ver yaşayamadıklarına Gözlerinde biriken yaşam sevinciyle Sen meydan oku hayata! Selahattin Yetgin |