6
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1237
Okunma
Lamekan düşlerimi sür yüzüme
hayrıma delil gösterdikçe aklıma zeval
gayretkeşliğime rapteyle sabrı
hüzün şehri yeganemde
eyyam seli götürür ömrü heyhat!
ilk heves
son nefes
uçurum başımı uzattığım
zehir bilerek tattığım
arada ben
ara da beni
bulunayım yokluğumun ötesinden
kişileştirdiğim kendimse
kendi kim kişinin?
sorgusuz sualsiz cevapları mı bekler durursun
diyorum kendime de
şahitsiz defnediliyor sükutum
her karışına ruhumun
ben diyorum
ben !
ses gelmiyor içimden
ateşe pervane
pervaneye ateş yandığından beridir
ölümü avuç içinde besliyor beden
...
oturdum düşünüyorum
düşüncem ayakta
ayaklarım izini kaybettirmişken
d/üşüyorum
daha vakit yok
harfler titriyor
kelimeler yüz asmış
pencere kenarından sızarken yakaladım
meğer gönlümü güz basmış
bunca karmaşa ortasında
ben diyorum
ben!
yok mu şu ’ben’i
duyan gören?
N.R.N.
5.0
100% (4)