Anneannemlerden bana kalan eski bakır tencereden esinlenerek bu şiiri yazdım.

Bizim evde
Var bir kuşkana
Durur salonda baş köşede
Nenem dedeme varınca almışlar
Kararmış kalaylamışlar
Delinmiş yamatmışlar
..........

Dedemden kalmış babama
İçinde
Mumbarlar
Kelleler
Babam derdi ki vuşş kele
Hanım nerde kibe
Bahtan düşmüşem
Sumakli dolmayi unutmiyasan
.........

Kaldı babamdan bana
Kalaylı bakır kuşkana
Vi başan kurban
Unitmiyasan meftuneyi
Dedi kaynanam
Ma hoş heç unuturam
Kengeri
Verin bahan lengeriyi
Üskürede ki Kerejdağ pirincini

..............

Direndi tüm bunlara
Kalaylı bakır kuşkanam
Karardı kalaylattım
Delindi yamattım
Kalay üstüne yama
Yama üstüne kalay
Derken
Akıp geçti
Seneler

............

Aldı bugünkü yerini
Salonda baş köşede
İçinde Muhammedi gülleri
Biri dedem
Biri nenem
Biri babam
Biri de anam koksun diye
Canım
Kalbim
Tüm yaşantım
İşte kalaylı bakır kuşkanam

(Diyarbakır şivesi kullandım. kuşkana=tencere, üsküre=bakır tas, lengeri=yayvan bakır tabak)

Birsen İNAL