Gönlüm bir ıssız ada
Ne arayan var ne soran
Hiç kimsenin umrunda değil
Ne uğrayan var ne duran
Okyanusun tam ortasına saplanmış
Etrafında en çekilmez fırtınalar
Kıyısında en acımasız dalgaları var
Bi haber dünyadan yaşayıp gidiyor yalnızlara oynayarak...
Belki kendi kendini tanıyamadan gelip geçiyor bu dünyadan
Nasıl tanısın biri kendisini anlatmadan?
İki sırdaşı var: biri deniz ötekisi gökyüzü
Biriyle yalnızlığı diğeriyle hüznü katık eder aşına ekmeğine
Güneş bile selamını esirger bu yalnızlar korosundan...
Ne bir gemi yaklaşmıştır ona ne bir ayak basmıştır kıyısına...
Ümitsiz gecelerin misafiridir o hep
Kaygılar elinde birer oltu taşıdır çektikçe parlar...
Başından gitmez matem geceleri hep karalar bağlar
Bulutlar bile haline bakıp gece gündüz ağlar...
Dedim ya o ne kalabalık bir pazar yeri
Ne de aşk cengaverlerinin at koşturduğu cirit alanı
Kervanlar uğramaz yollar uğramaz...
Sevgilere bütün kapıları açık hiç kimse aralamaz...
O bir ıssız ada
O bir ıssız ada
Okyanuslar boğsa kimin umurunda...