Ateş yine yakar kendince
Ateş yine yakar kendince
Sırasıymış öfkeyle gitmenin Ne dokunduğun değdi Ne yandığın ateş Ateşti Küçücük köz ısıtırken içini Ne fırtınaydı yüzüne vuran Ne iliklerini donduran buzdan dağdı Bir küçük adımda donulan Git/meydi İki cihana sıkışmış Birkaç his Birkaç düş ölüp ölüp Ölmeyi bilemeyen Nefessizce yanılan Ansızca süre gelen Ve Git/meydi Kendinden uzaklara Ateş yakar mütemadiyen Yakar kendince Ki bildikçe çekilir içine Ziftten dumanı Dumandan kaleler Kumdan umutlar Tek cümleye tek adıma Un ufak Ne yanarken ısınır yürek Ne donarken üşür Kaf dağının yükü Düşmüş omuzda Küçücük ateşten buzsun İki cihan arası Med cezirlerde Git/meler |