Kaldırıma uzanmış bir çocuk
Kaldırıma uzanmış bir çocuk;
Suretin de zuhur etmiş, hüzün şarkısı, Gözlerin de yalnızlığın masum korkusu! Alnın da bir çizik, kan rengi gölgesi, Yanakların da izi kalmış, kaderin çelmesi! Ayak uçları üşümüş, sıcağa hasret, Yoldan geçenler gaflet de, gören yok, hayret! Avucun da eskittiği para, doksanlı yıllar lirası, Nasıl ödenecek bilinmez, kaldırımın kirası! Bakışlara teslim olunca, bir iç çeker derinden, Bir çift yürek, kaldırabilir mi onu yerinden! Araba tekerleri olmuş, gözlere manzara, Ahu vahlar etmez , gaipte ki Dildara! Yağmur da ıslanmış, saf kokulu ceketi, Ah bi açmak isteseler, ondaki gizli paketi! Elinden tutmazlar ama, umut bir ihtimal, Olur ya, vefa sahibinden, ansızın gelir arzuhal! İrtihal yakalarsa onu, yoldakiler çekmez aman, Ölmeden önce haykırmıştı, hani nerede Müslüman! |