kızıldeniz parça parça bölünmüş
her parçası bir diyara salınmış.
akdenize akan sular durulmuş,
damla damla siyah akar, kan olmuş.
gözyaşları gökyüzüne yükselmiş,
yagmur ile birleşerek aglamış.
karadeniz tüm kollara ayrılmış,
ana toprak bu sularla kan kusmuş.
parçalanmış koca daglar hırsından,
ihaneti kabul eden olmamış.

yüregime acılarla hep adını yazmışken
her damla yaş kurşun gibi gözlerimden düşerken.

ben bi,lirim bu kaderin acısını,
ben bilirim toprak ana çeker sancısı.
tohum diye siyah damla hep düşerken topraga,
toprak tutmaz,tohum vermez bu sevda.

bir kerbala çölü olan gönlümde,
hiç bakışı kalmadı nuru siyah saçında.

nar kırmızı,gülü pembe renkleri
ağu ile ebediyyen kavruldu.
söndü ışık,hep karardı bu alem.


al başını duvarlara vurda git,
aglayan gözlerini karanlıkta sil de git.


avucumda topladıgım yaşlara,
nefretimi, hiddetimi karıştırıp yogurdum.
gözlerdeki sahte yanan ışıgı,
güneş gördü, hiddetinden dogmadı.

toprak ana hep kustu ihaneti her gece,
zehirlendi açmaz oldu gülbahçenin gülleri.

yüregimden kopardım hep, sevgi denen şeyleri,
bitti artık,hiç kalmadı güven denen hislerim.

eskimez denilen pranglar çözüldü,
saç teline can veren, o asiller döküldü.

var git, artık kapkaranlık yol senin,
dönüşün yok, gelişinde yok benim.
kara gece hırsından simsiyaha büründü,
agır kokun, igrenç tenin, sarhoşları bayılttı.

sakı geçme, kirlenmesin leylaların mezarı,
yaptıkların aglatıyor, mezarında sezarı.
ferhatların çekiç ile örsleri,
sevda için vurulan her darbede,
bir parçan kopacak,bin defa hep ölmenle.
her gece girdigin temiz diye o kirli yataga,
bir el diye bedenine bin lerce el degecek.
belki bir gün bir yerde,kimbilir nerelerde,
o kirli bedenin düşecek, pak temiz topraga,
işte o zaman, ancak tüm çiçekler açacak,
yıkanacak denizler, kirlerden kurtulacak.

08.06.2011
00.100

Atilla Durukan