_GELME_Gittin; avuçlarımda titreyen elin kaldı Yarım kaldı masamda yudumladığın çayın Yarım kaldı sükûtta sevdaya dair payın Buğulu bir vedâya isyankâr halin kaldı Hükümsüz bir vuslatın ilk ve son akşamında Ateşten gülnihâlin çarmıhına gerildim Mahşerî yalnızlığın sessiz ihtişamında Sürgün bakışlarının silahıyla vuruldum Bil ki bıraktığın gül ömrümce oldu yâdım Tarihin takvimine gözyaşımla adadım Gittin,artık geceme şiirler doğmaz oldu Varlığınla ruhumda şâdın miâdı doldu Yazılırken kitaba ebed hükmüyle adım Ölmeden ölmek nedir işte o an anladım Gittin; bir sağanakla ardında selin kaldı Damla damla ruhuna göklerden ağan bendim Durgun durgun akarken artık yıkıldı bendim Yaklaştıkça ırayan bitimsiz yolun kaldı Tükendi birer birer beslediğim umutlar Artık sabahlarıma kor nefesin dolmuyor Dumanlı âfâkıma koşuşuyor aç kurtlar Kaypak yörüngelerde yolun beni bulmuyor Vav’a dönen elif’i ben nasıl dik tutayım Hicrâna yenik kalbi nârla mı avutayım Aynalara bakamam kırıldı cesaretim Firâriydi seninle, hiçliğe esaretim Soluyor yavaş yavaş can verdiğin gülistan Yazılır mı bir daha gelişin için destan Gelme; dayanmaz aşka yorgun düşen bu yürek Meçhule bırakılmış güller bana teselli Ezelde verdiğin söz ebede kaldı belli Gelme; benimle ölsün tutunduğum son erek 2008 |
Yine şair, yine şiir ve yine ustaca...
Kutladım yürekten,
Sevgimle...