Bir kedi girdi sokağa simsiyahtı
Herkes ona bakıp kaçtı
Anlamadı ne olduğunu, kavrayamadı
Sessizce çekildi bir köşeye yalnızdı
Sonra düşündü,
Yalnızlık ona verilen bir lütuf muydu
Yoksa ona karşı yapılan bir büyü mü
Sessizce ağladı, yoktu bir sahibi
Kalbi sızlıyordu, küçücüktü kalbi
Yokluğun içinde kaybolmuştu bir hapiste gibi
Hiç kimseye anlatamadı derdini
O kimdi niye vardı bu evrende
Sordu bu soruyu defalarca kendine
Baktı sağına soluna kimsecikler yoktu
Yokluğun ona hissettirdiği duygu
Hiç varolmamış gibi hiç yaşamamış
Sanki biri tarafından oyuncak edilmiş
Oynuyordu egolarından sıyrılamamış
Kendisini dev aynada gören sahibi kediyle
Sonra düşündü isyan etmek boşuna
Gördü bir tane kırılmış ayna
Son kez kendine baktı simsiyahtı
Göremedi o yüzünü simsiyahtı
Kırık aynayı sapladı göğsüne
Kanlar aktı her bir yere
Ağlıyordu, kedi ağlıyordu
Sonu böyle mi geliyordu
Hiç olmamış hiç yaşamamış gibi
Varolmamışlığıyla kayboldu gitti