...HÜZÜN NAĞMELERİ...Hiç tanışmayacağımı sanmıştım Hüzün nağmeleriyle Daha ilk sen olduğum yerde Durmuştu zaman Öyle akmıştı ki canım Yoktum artık ben Kimse yoktu Bir tek sen Yağmurdan çok seninle ıslanıyordum Güneşten fazla sen yakıyordun Esir olmuştum bakışının bir zerresine Hep bana bakasın diye Pervane gibiydim Bilmedin hiç Ne çiçeklere burun büktüm Seçemedim binlercesinden senin gibisini Seni sana hediye edemezdim Vazgeçtim Ama bana gelen en güzel lütuftu Eşsiz güzelliğin Nasıl da her yer bahara durmuştu Nasıl da mis kokun göğüme dolmuştu Varlığından bir haber olduğum yüreğim Bulutlara kanat açmıştı Susmuyordu Adının hecesiydi çırpıntılı vuruşu Gidişlerine bin ölüm adarken Bana gelişlerin Heyecan sancılarımdan Yeniden doğuşlarım oluyordu Senin beni soluduğunu bildikçe Gönlüm avunuyordu Gecelerden vuslat hayalleriyle Sıyrılıyordum Koşar adım geçerken zaman gözlerimden Ben olduğum yerde Ellerim yüreğimde Öylece sana kapılmış Sen hançer bana saplı Bekliyordum Bekledim Bekledim Nice senli düşlerden geçtim Kâh güldüm kâh inledim Ölümün eşiğinde Ümitlerimle dirildim Biran olsun sensizliği kabul etmedim Beni sevdamın büyüklüğüne aldırmadan Zindan köşesine fırlatılmış Bir anıya çevireceğine Hiç ama hiç ihtimal vermedim Artık kendimi hiçe sayarken Çoktan sen olmuştum Kimbilir kaç milyon kez Benim sandığım nefesinle konuştum Yalnızlığı bilemeden renklerle buluştum Ne yazık ki Ardına bakmadan gidişinle Bütün renklerim soldu Maviliklerim Sağnak yüklü bulutlara mesken oldu Yeşillerim kavruldu hazana durdu Aşkımı anlamadın ya Bahar beni çoktan unuttu Ve varlığım Hergün yeni bir ölüme kuruldu Mutlu musun Karanlık günlerle Zifiri gecelerle bıraktın beni Bak tanıştım işte hüzünle Ve sardı her yerimi Hüzün nağmeleri... ASLI DEMİREL... |
Nereye bakılsa sessizliğin resmidir.
Bir yüreğin incelmiş kıyısına tutundurulmak istenmiş okuyucu
"Bak tanıştım işte hüzünle
Ve sardı her yerimi
Hüzün nağmeleri..."
Tuzun suya inişini kendi gözlerinde şeyretmiş şair
ayrılıkların hüznü artırması karşısında geçmişten
kalan günlere özlemler geliştirilmiş.
"acının vergisini verdik, gülün haracını ödedik
hüznü demirbaş defterinden düşmeye geldi sıra"
diyor Şair Hilmi Yavuz.
"Senin beni soluduğunu bildikçe
Gönlüm avunuyordu"
şiiriniz yitip giden sevinçlerin ardından bir ağıtı
andırıyor.
Hüzün umudun önüne geçmiş
...HÜZÜN NAĞMELERİ...
kutlarım şairini
sevgimle
Nail Yavuz tarafından 8/30/2007 11:19:45 PM zamanında düzenlenmiştir.