Üç kişiydik
Yürüyorduk karanlıkta sesizce
Bir karlı dağa doğru
Çökmüştü dağlara gece
Gölgemizden bile yoksunduk
Gözlerimiz ileride yürüyorduk
Soluklarımızı bizden başka duyan yoktu
Hiç konuşmadan bir hedefe doğru
Yürüyorduk

Üç kişiydik
Soğuktu kar yağıyordu
Üşümüştü ellerimiz yüzlerimiz
Dişlerimiz birbirine vuruyordu
Hiç bu kadar özlememiştik güneşi
En yüksek tepeye varmıştık
Şimdi bir mezar kazıyorduk
Boyun eğmeyen dağlara
Dünyanın bütün silahlarını gömmek için

Üç kişiydik
Sabah olmuştu ayazdı
Ağzımızdan buharlar çıkıyordu
Terlemiştik soluk soluğa
Bir mezar kazmıştık karlı dağlara
Dünyanın bütün silahlarını gömmek için

Dünyanın bütün silahlarını gömdük
Bir gecede, bin tepede, bin kişi
Sonra...sonra çocuklar sapanı buldular
Derken ok, kargı, kılınç
İnsanların en süperi,
Barut kokusunu aldı yine.
Tekrar savaşlar... savaşlar...

Üç kişiydik
Yürüyorduk karanlıkta sessizce
Bir gece...
Kar yağıyordu bir mezar kazıyorduk
Artık ölen insanlığı gömmek için...
İnsanlığı gömmek için.....