YOKLUĞUN
Bir akşam daha geçiyor hayatımdan
Yokluğunda anladım sensizliği Bir hata yapmışım demek ki Sensizliğin azabına itmişsin beni Isınamamışım sensiz bu diyarlara Hasretini sineye çekememişim O gülüşünü, bakışını, duruşunu Ve saçlarının esintisini unutamamışım Divane olmuşum, hep kaçmışım senden Ferhat olmuşum yüce dağlar aşmışım Gamsız olmuşum bir seni unutamamışım En sonunda şair olmuşum Ve de seni kalemimden düşürmemişim Hasretimden yeni mısralar eskitirken ben Bir seni düşünmüş bir sana yanmışım Sana kıyamamışım, üzüntün ölümüm olmuş Bu benlik senin için yaşamış Ölüm dahi vız gelir olmuş Ve hep senin hasretin bende kalmış Senin için nice sevdalar bırakmışım Ne güzellikleri gözüm görmemiş Gamsızlık tek amacım olmuş Ama yok olası sevdalar sarmış bu bedeni Ben yinede seni düşünmüşüm Kahrolsun diyorum artık Sevmez olaymışım seni Beni bırakıp gittiğinde anladım sensizliği Yokluğun ecelim olduğunda anladım Nasıl bir insana değer verdiğimi |
Kutluyorum kaleminizi, kelâmınızı. Yüreğiniz dert görmesin. Saygımla.