Çocuktum
her çocuk
az biraz yaramazdır hele beni hiç sormayın? yoksa hiç durmaksızın dizleriniz kanar... bır sandık vardı sırtımda yürüdükçe kaldırımda ağırlaşan amcamın armağanıydı ha! hiç unutmam kaç yıl taşıdım bilmiyorum inanın içi renkli boyalarla doluydu ama iyi biliyorum ve sabahtan akşama, boyanacak ayakkabılardan çok yüzümü gözümü boyardım dünyanın rengine çocuktum işte... yine de güzeldi diyorum şimdi, askıya alınmasaydı ilkokuldan sonrası... her çocuk az biraz yaramazda olsa herhangi bir çocuk gibi gülümser... |
kalemin daim olsun