Tutamadım
Kovuldular koynundan kirpiklerimin,
tutamadım.. Oysa ben; Gizli nehirler akıtmıştım yüreğime canlarında kırılgan kederlerim, titreyen mutluluklarım vardı... suskundular, ne de pişman! ve öylesine günahkardılar, pervasızdı gülüşleri ve öpüşmeler kadar kuytu. utanırdım açmaya gözlerimi, yoksuldan kaçar gibi kaçırırdım ellerimi. ardımda bir "ben" kalırdım.. "Ben" sakladıkça, kovuldular koynundan kirpiklerimin, tutamadım.. 3 haziran 2011 |