Bahar Yüzlüm

Bakamıyorum,pırıl,pırıl şimşek çakan kara gözlerine,

Kıvılcım oluyorsun aniden,

Ayıramıyorum gözlerimi yüzünden,MELEK oluyorsun sahiden,

Yanaşamıyorum Limanlarına ,RÜZGAR oluyorsun bazen sen,

Deniz sana ,ben Rüzgara Muhtacım...



Güven veren,ama yüreği delen süzgün bakışlar,

Umut olan,candaş olan vefalı haykırışlar,

Bahara güneşe yatkın coşuşlar,

Sevdayı müjdeleyen içten yakarışlar,

Bahar sana Ben Umud’a muhtacım,

02/04/2011 Saat:23.45





Yanlız Bulutlar

Yıkık dökük bir çatı,

Saramış,silinmiş solgun duvarlar,

Soğuktan morarmış aç bir bebe

Sonsuza uzanan acımsı soğuk bir nağme,



Ah ,çeken nidalarla tanrıya yakarışlar..

Bir yardım eli uzanırmı diye saklanan bakışlar,

Ortaçağ cennetinde süzülen haykırışlar,

Yavru bana ben yavruma muhtacım,



Daha bir yaşımda sürgün dediler...

Selanik den Samsun’a göç eylediler...

Varımı yoğumu talan ettiler,

Savaş bana ben Yurduma muhtacım,



02/04/2011 Saat:23.15



Deniz gibi coşkulu

Yıl:2009

Günlerden aydınlık bir Cuma günü;
Aylardan çoşkulu, bereketli bir ekim ayıydı

Tarih ise 24.Ekim.2009

Kurtuluşa,özgürlüğe denk

Bir doğum ayı

DENİZ;

Deniz doğdu dediler;

Ne kadarda güzel söylediler;

Masmavi kocaman gözlerinle

Seni;doyasıya gönüllerince beklediler;

DENİZ

Gözlerinde ufka açılan masmavi bulutlar

Seni sevda ile bekleyen,mahsun ama onurlu umutlar

Bakışlarındaki. koskocaman yürekli ufuklar

Denizlerin çoşkusuyla yaşanır oldu

DENİZ

Anne, baba, anneanne bekler oldular

Denize yürümek, kavuşmak için düşler kurdular.

Gece gündüz demeden hazır oldular,

Denizim, çoşturur bekleriz seni

Sevdanın aşkına severiz seni

DENİZ

Denize bir gün PAŞA dediler,

Cumhuriyet,özgürlük adına yaşa dediler,

Vatanın, yaşamın uğruna coşa dediler.

Denizim çoşturur, çoşturur bizi

Sevdanla yaşatır,koşturur bizi.


TARİH:23.EKİM.2010




Emekçi


Bir Sabah,mahmur ekim karanlığında,

Karınca sürüsü kadar insan,Kazma vuruyorlardı ta derinlere,

Bahçe yapıyorlar,çimen ekiyorlardı sanki kendilerinin imişçesine,

Alın terlerini gübreymişçesine serpiyorlardı her santimetre kare yere,

Sanki yaşayacaklarmış gibi zorluyorlardı tüm eklemlerini boş yere;

Yaşamak onlar için beyhuda bir şeydi,

Çünkü onlar,yaşayan ölülerdi,



Bahçeler çiçek açtı bir,bir,

Anneler,Babalar,çocuklar koşuştular hep öne acaba nedir,

Alınterinden coşmuş, koskoca bir gül,

SEn işçisin,sen nesin ki öyle Bil,

Ama zafer senin için böyledir.





Umut


Durdu!
Düşünecek hali yoktu
Etrafına bakındı
Sebebini bilmediği
İki damla gözyaşı
Açlık mı yoksa yarınlara açılan
Umutsuz bir kapı mı

Ellerini bilinçsizce
Oğuşturdu...
Dua mı şükür mü
Yoksa isyan mı
Bir şey söylemiyordu
Arkasına bakmadan
Umuda yerken açarak
Ama umutsuzca
Çekip gidiyordu



Sevgi


Bir tutam tutku,

Bir dolu sevgi,

Şehla’msı bir bakış

Seni bana hatırlatır,



Sevince seversin,derinden

Verince verirsin,

Tüm yüreğinden;

Eğer bir de inanabilirsen,



Tanrım tüm güzellikleri hep sana vermiş,

İyilik meleklerin önüne dermiş,

Yüzündeki güzellikler,

Nefsine uymuş,

Sen hayata,ben de sana Sevdalı....




Sevgiye Dair

Seni her gördüğümde
Umut kaplıyor içimi
Her düş kırıklığında
Çaresizliklerim
Senden medet umuyor
Sana sarılıyor
Umutlara yelken açtıran
Yüreğin
Bahtsızlara
Çare olan dileyin
Ölümsüzlüğe göz kırptıran
Meleğim...




Yazan:Sabahattin Orduseven