bizim ahali vurdum duymaz ,
yoksuluğun acısı, yaktığın ateşte /ateş üstün de pişirdiğin çorbada,
elektirik süpürgesi kulanmazsın/ çamaşır makinası çalıştıramazsın
doğal gaz evde süstür.faturalar kabarık,
akşam masada bir kuru soğan/ iki turşu bir ekmek menündür.
çocuk okula gider haçlıksız /beslenme çantası boştur .
boştur eşin cebi maaaşı yetmez/.zordur böyle yaşamak
yaşamak için puşta muhtaç/muhtaç olmuş bizim yiğitler.
üst baş konu komşudan /komşudan gelenle idare eder .
akşam oldum mu /çöker bir duvar dibine uyuklar
doğduğuna pişman olur /yetmez gücü kader değişmez
kader bu vurdum duymazlıkla/ yazgı olmuştur arna,
arna damga gibi mühürlüdür sanki
başlar ev de dır dır gürültü/ niza bölünür ev ocak dağlır /tuz buz olur çoluk çocuk.
çocuklar sokaklarda gezer/ kimi tinerci olur/ kimi mafyaya özenir .
bir gün duyarsın ki vurulmuş /bir köşede çocuk .
ağlarsın beyhude /döversin dizini /alınmıştır elinden çiçeğim dediklerin.
yanar çiğerin /söner can evin /kahredersin ve çıkarsın sokaklara
bir güzel jop yersin
istiyorum arın terimin karşılığını dersin.
yaşadıkca öğrenirsin arın terini hak hukuk neymiş.
eğer özgürlüğün elinde kalırsa
İRFAN KÖKTEN