......ANKA ............
Suskunluğuma susuyorum,
Hayat mı bana küskün, ben mi hayata Hiç anlamıyorum, Bir toz bulutu gibi Kendi özümde savrulup duruyorum, Gülen gözlerim yok artık, Nede mutlu gülümsemelerim, Kırgınlıklar, umutsuzluklar sarıyor başımı Ne yolun sonundayım nede başında Hayat , bu kadar yorarmıydı insanı...? Şimdi anılar ve hüzünle dolu bir odada Misafirim artık bunu biliyorum, Ve..... Bir anka kuşu gibi ,acılarımla yeniden doğuyorum, |