sevmekmiş aslolan
Şu ömür çağı’nda, gazeli dökmüş
Bir ağaç misali, sallanıyorum Feleğin ağında,diz üstü çökmüş Ellerim semada,yalvarıyorum Güzellik bağında,nasibi yokmuş Şu fakir halimle,dileniyorum Tevazu dağında,sevaplar çokmuş Alması zor imiş,bilemiyorum Kavruldum yağında,ateşi okmuş Bağrıma atıldı,gelemiyorum Var’ımı yoğumda,kıvırıp bükmüş Kapıdan kapıya, yollanıyorum Sevmekmiş aslolan,gerisi yükmüş Her seven bağırda,bileniyorum Şiirden şiire ,dilleniyorum Yinede arsızca söyleniyorum ... Selim ADIM/İZMİR |