Psikopatın bir gününden...Biz bir sevda karşıladık. Damarlarımız an be an dururdu yolunda kanımızın ve her bir misafire bir ömür adanırdı... Yaşanan tek bir ömür; sevda girince işin içine,nasıl binlercesinin yüreğine sığdırılırdı... Sığındım... Sığdığım limanlar aklımı avuç içime kapatı. Esaretime yüreğim şahittir. Ben iki kişiyim... Çoğaldım. Çoğunluğum yalnızlığımla alakalı... Memnuniyetim yüreğime baş kaldırdı. "Acı" dedi "acı!" Kendlne olmasın insafın! Acıya itimat et! Belki böylece azalırsın ve üremez bir başınalığın... Bir sen yalnız kalırsın... Kapandım... Kısıldığım kapan açmadı kollarını aşka. Aşk yalnızlıkla beraberdi ve bir benim içimde, bir bana ait kaldı düne dair... Aşık da ben yalnız da... Ayırmadım onları, terketmedim başkasına... Düşünüyorum da... Kapalı kapılar açık olanlara özenmedi hiç. Her biri ardında bir başka müjde sakladı. Bazen defalarca deva... Oysa açık olanlar acıya baştan başa itaatkar Gerçekleri görebildiğimiz halde açık kollara, aşikar kucaklara koşuşumuz alakasız... İnsan anlamsız... Anlamsız kılan kendini, yine insan... Ve acıyı aşkla birlikte Yaradılmışta barınan tüm yaradılış çekiyor . Yine de sen dur sevgili.. Sen aşikar kucaklara aldanma! Sen acıya kanma! Git ama uzaklaşma... Asena Gülsüm Güneş |
Her biri ardında bir başka müjde sakladı. Bazen defalarca deva...
Oysa açık olanlar acıya baştan başa itaatkar
İşte bu dizelerde hem düşündüm bir çok şeyi hemde boğazım resmen düğümlendi..
tebrik ve saygılar.
hüzün şairi tarafından 5/29/2011 6:27:18 PM zamanında düzenlenmiştir.