Rüzgarın Nefesi Vurur Odama Sen Sevişirken
Geceler gizler aşkı karanlığında ,
Yastığına çukur bırakır ayrılık . Önce kapıyı sürgülersin sonra kendini sabaha . . Issız bir an gelir , o an üşürsün sesin çıkmaz , umutsuzlanırsın , Güneşten saklanırsın gözyaşların kurumasın diye . Aydınlıkların yoktur artık perde çekmiştir gözlerine tülden bozma . . Üstelik başka eller dokunur saçlarına , Öpüşmelerinin kokusu inadına sinerken odana , Sen ak sayfalarını yakarsın . . Sen beyazı siyah , siyahı gece yapan gün , Sakla nefesimi rüzgarında . Ayrılığın bir lodosu vardır , Kokusunu her zaman yalnızlığa verir . Bende yalnızlığımı verdim toprak kokuna , Sorma , sen sevişirken ben üşüdüm biraz . . . . . . . |