Yaşarken ölmek istemiyorum
Gecenin göz bebeğinde ikamet eden hüzün
Esmer bir gölge gözyaşlarıma sarkaçlık yaparken Ürkekliğin bıçak olup dilimi kesiyor Oysaki Sessiz çığlığıyım paslı kapılar ardında Bereketsiz akşamlar kimsesiz sokaklar şahit Tıpkı doğduğum kentin gizli sokaklarında Ağlayan çocuk gibiyim mahkûmu olsam da Avuçlarımda güne bakanlar boyunlarını bükerken Sünepe bulutlar acıyla dans ederek Seri bir katil gibi bedenimi kurşunluyor Oysaki Yaşarken ölmek istemiyorum Yalnızlığım manalı bakışlarında gizlense de Umutlarım imdatlar isterlercesine Şehit oluyor duygularım utanmaz gecelerde Gitmelerin yumak, yumak acılarıma işlese de Yaşarken ,yaşarken ölmek istemiyorum Gökyüzünü gözyaşlarımızla süslerdik aysız gecelerde Griyi düşlerken şafaktan oluyoruz Prangalar vurup aydınlığı örtesim geliyor Bir an öfkenin kölesi olurum Yaşarken ölmek istemiyorum... Remziye Çelik Yorum Funda Sağlam canım çok teşekürler öpüyorum seni. 20.2.2011 Pazar |