HÜZÜN
sen kör bir çiçektin hüzün
asla açmadın gül ve menekşe alay ettiler gözlerinle hiç gün yüzü görmedin çünkü güneş de sevmezdi seni şimdi aşkın villalarında oturuyor menekşeler güller sense her sonbahar rüzgarının ıslığında ve atmaya devam eden her kalbin kuytu bir köşesinde sen kör bir çiçektin hüzün hala da öylesin asla açmayacaksın |