SEN BİLMEZSİNŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Geçen gün sandıkları karıştırırken lise yıllarımdan kalma platonik gençlik aşkı ve ergenlik sancılarının bütünleşerek oluşturduğu bir şiirimi buldum. Elbette ki oldukça amatörce. Karmaşık imgelerin bulunmadığı, duyguların basitçe ama samimi bir şekilde anlatıldığı bir çalışma. Aslında ben masumiyyetini beğendim ve paylaşmak istedim.
Saygılarımla,
sen bilmezsin
ama ben seni çok sevmiştim ne zaman çiğnesem sana benzettiğim yağmur tanelerini canım acırdı tabii sen bilmezsin ben o şiirleri sana yazardım hep ne kadar kalabalık olsam da sen olmayınca yalnız kalırdım yalanlar söylerdim sana benim ol diye olmayacağını bile bile boşver zaten olmadı sen bilmezsin ama ben biliyordum senin beni sevmediğini dahası da var belki bilmiyorsundur görmüştüm ikinizi elele ben bir duvarın arkasında yalnız elimde sana topladığım çiçekler ağlamıştım sen bilmezsin ama bilmiyorum belki de biliyorsundur ben seni çok sevmiştim artık biliyorsun, |