aşk acısı
yağmur yağıyor yine bardaktan boşalırcasına
fırtına var dışarıda o kadar sert esiyor ki yer yerinden oynuyor sanki dalgalar ne güzel çarpıyor kenara kıpır kıpır yerinde duramıyor o kadar heyecanlı ki sanki kalbi yerinden fırlayacakmış gibi çarpıyor kenara çünkü seviyor fırtınayı hem de çok seviyor bir gün hiç aldırmadan fırtına çekip gidiyor deniz artık durgunlaşır sezsizce akıp gider hiçbir şeyin farkında değildir artık o sesizce akan gözyaşlarını durgun sularına karıştırıp yaşar gider |