KERHEN ...!
Koynumda sancılar doğuyor
Sıtması var yalnızlığın Ayrılığın keskin bir bıçak gibi Düşüyor gözlerimden yol izlerin kayboluyorum Gece tenha soğuk kaldırım taşlarında göz yaşlarım Ve ben sırıl sıklam koşuyorum kara kayalıkların başına Gemiler kayboluyorlar bir bir rıhtımda Denizde alabildiğince sis Suskun düşüyorum dalgaların kucağına Martı çığlıklarında sesler kovalıyor bedenimi Dalıyorum en dibine sensizliğin acısında Nefesim sulara karışıyor köpük köpük Gözlerimde kuruluk o aynı yalnızlık Biliyorum ki eziyorum günü kara tahtadan siler gibi Siyah simsiyah ve şimdi dönüyor gün elem var açlık sevdasında kehren gecede Ölüm dünk’ü dünkü gelen doğum yeni başlıyor İki heceli bir baş soluyor canı can damarlarımı Musübetten gayrı ar yağıyor geceye Saklı ahkamların çığırtısı yıldırmış yıldızları Düş olmuş sevdaya kirli sarımsak kokusu Arşa ulaşırken kasvetin namı Çökmüş yanlızlığımın üstüne Az kalsın dönüyor başım İki yüzlü aynaların yansımalarında Alıyorum uzanan iki el yüzüme vuran tokat Bitti dediğim başlangıçların ortasında Yaşam yeniden doğuyor geceden gelen selamlama ayla Feriha Ceylan |
saygı ile