KADIN ELİ...Akşam eve gelince anahtarla açıyorum kapımı zile basmıyorum artık çünkü biliyorum karşılamayacaksın beni terkettin aylar önce İçeri giriyorum, her yer hüzün darmadağınık her yer bulamıyorum terliklerimi pijamalarımı nerede çıkardım kimbilir? kültablam hangi koltukta dökülü hangi çekyatın altında atılı kitaplarım televizyonu düğmesinden idare ediyorum artık pilleri buralarda bir yerde ama kendi yok ortalarda kumandanın masamın üstü boş şarap şişeleriyle dolu altında kahrımdan fırlattığım kadehler, kırık kurumuş, saksıda çiçeklerim toz, kar olup yağmış eşyalara Bütün gömleklerim ütüsüz artık cepleri sökük pantolonlarımın başparmaklarım firar ediyor çoraplarımdan -oysa sen iç çamaşırlarımı bile ütülerdin Mutfağa geçiyorum biraz acıkıp lavaboda bulaşıklar dağ gibi yığılı ev yemeği yemeyeli aylar oldu biliyor musun? bilirsin, beceriksizimdir bu konuda ya iki yumurta kırıyorum sahana ya da makarna haşlıyorum o da lapa oluyor nedense bazen çayın demini bile tutturamıyorum senin gibi kahvelerim köpüksüz ve acı ne acı Bu eve bir kadın eli deymeli ne olur dön dön ve toparla yüreğimi... 25.08.2007 |
yüreğinize sağlık...
kaleminiz daim,kandiliniz mübarek olsun...