VAKİT TAMAM....
Damla damla yağmaktayım,yine bir günün ağır yükü var kalemimde.
Hayatımın yapışkan mürekkepi sayfalarıma yayılıyor. Geçmişin yaşanmışlığı sırtıma yüklenen bir borç gibi, Bedenimden kollarıma ağır ağır yükleniyor. Gönül yorgun,el titrek,kalemin acımasız dokunuşları sayfaları yıpratıyor. Sana değil;aslında kendime yazıyorum. Fırtananın bıraktığı yıpranmış yorgun topraklara bakarken, Karanlık kirpiklerinin derinliğinde,geçmişimi sorguluyorum. Bilmezdim;yorgun toprakları kendi ellerimle üzerime örteceğimi. Şimdi bütün mesafeler benden uzak. Sana ait çerceveleri kızmadan, sisli perdelerin arkasından indirirken. Bil’ki cenneti hediye ediyorum, yanlızlığımdan sana..S.A.. |