Sessizliğim
uçsuz bucaksız hayallerim vardı hep
uzayan koyların, bitmek bilmeyen uzantısında suskun yüreklerin kanıyordu sevdaları tanık olduğum herşey bir yaprak gibi savruluyordu acımasız hayatın kıvrımlarla dolu çilesinde usul usul sızlayan sancının sesine yüreğim çaresizdi alıp götüren rüzgarlar, hıçkırıklara karışıyordu ruhuma işleyen herşey kaldı bende bilemediğim; bu günün sonrası |
beğeniyle okudum çok güzel di. tebrıklerimle.