pul pul mayıs güneşiBir balığın silueti geziyordu duvarları, dalgalıydı çerçeveler İnsanları, okyanusların derinliği gibiydiler… Küçük balık sürülerinin eviydi örtülerin pilileri Kim geçse önünden pullarını dökesiye dans ederlerdi… Yosunlarda kapanırdı gözleri, tıpkı yastığı insanın kirpiğine değer gibi Sabaha, ayak uçlarında biten Ay’dan elbise dikerlerdi… Gitmeden önce sevgilisi saçlarını örttüğünden Oda üşümezdi… Deniz kadardı sabahın her ışık damlası Yalın bir mavi duyulurdu martıların gölgesinde Rüzgârla öperken yanaklarını, severdi gülümsemesini göğün Bu yüzden silinemeyen gözyaşına karışırdı suda yüzgeci… mayıstı, akşamdı… Güneş vuruyordu gözlerinden Sesinin dalgasındaki balıklara gümüş soluyordu… … Dünya bir pencereyken sonsuz evrende insanlar daha derindiler… Duvarlarını çizdiğim bu odanın ‘ ayna ayna pullarımla’ demeden; seni göstermeye tuvale dizildiler Bense Ay’a yakamoz borçluyum… ezgi ç. 15.05.2011 |
sevgiler