DEPREMDaha az önce sallandı dünyam Deprem oldu. Bir bahçem vardı senin zelzelenden sonra tarumar oldu Önce güller sustu gül/müyor artık Papatyalarım masum değil Hep ayrılık habercisi karanfiller En sevdiğin çiçeklerdi Kasımpatı ve sümbüller Büktü boynunu kokmaz bir daha öldüler Sen gittin Karlar yağdı şehrime Kardelenler de gitti Şubat ortası ümitsizliğimde Ki onlar karın ortasında açan hayattı Bir de ağlayan arkamda var Gelin çiçekleri Belki süslemiş başını Ama gittin benden Yıkıldı birer-birer bahçeler Bir bahçem vardı seninle açtı Sen gittin bahçemin baharı vuslata kaldı Elif Ergin |