DOSTUN ÇIĞLIĞI
ve insan yaşamının sonuna kadar
aynı ya da benzeri acılarla yaşayamazdı... benim dünyamın içinde olmayan mum ışığında yaşayan insanlar var hala... bir de mum ışığını bulamayanlar... her geçen gün tıkırtılar artıyor odamda ve beynimde halisünasyonlar... haykıran bendim daima ve diğerleri... yakarışlarımı tekrar dinlemek istiyordu kendini dostum diye addeden insanlar... -sesim kendi içimde kayboluyordu... ve yakarışım- aklanmam gerekiyordu -aklandım- aklanabilmem için harcamam gerekiyordu -harcadım- derin bir üzüntü içerisindeyim fakat pişman değilim.. 17.12.2008 izmir/çamdibi ÖZER ÖZ e |
yüreginize saglık saygılar.