türkuaz
Türkuaz...
Türkuaz gülümsedi Türkuaz hüzünlendi Gözü karaydı türkuazın… cesurca şiirlerin içinden geçti Hiç çaktırmadan parmak uçlarında, yürekten yüreğe yolculuğu seçti Türkuaz sessizliği söndürüp, gevezeliklere büründü Test yüz oldu türkuaz tutunduğu kelimeleri döküldü Ukalalığın sınırlarını zorlayarak umutlar toparlayıp Tramvayla tebessümlerini annesine götürdü Türkuaz kimsenin bilmediği çıkmazlarda Çoğaldı çoğaldı Sığmadı hiçbir yere Bileşenlerine ayrıldı Bir yani deniz olup akarken Bir yanı ağaçlara saldırdı Türkuaz bir masal gibi Geldi- gitti Bilmiyor şimdi kendisi de Hangi mevsime aitti … Peki türkuaza bu şiir az mı? Tabi’i ki az… ama ilham gelmedi şair ne yapsın… Benden bu kadar artık! Yapabiliyorsa daha iyisini kendisi yapsın.. Özlem UZUNLAR onüçmayısikibinonbir sabah sabah... |
Test yüz oldu türkuaz tutunduğu kelimeleri döküldü
Ukalalığın sınırlarını zorlayarak umutlar toparlayıp
Tramvayla tebessümlerini annesine götürdü
sayfanızda güzel şiri okudum,
yüreginize saglık saygılar.