zaman şuan gece yarısına yaklaşıyor
az kaldı saat on ikiye vuracak
ben ayaktayım hala...
nedenini bilmiyorum ama uyuyamadım işte...

biraz başım ağrıyor
ehh demiştim ya
yaz nezlesine tutuldum galiba...

ahhh!!!şu gece
içimden hiç bitmese demek geliyor aslında...

ama zaman dinlemiyor ki hiçbir şeyi
saatler,dakikalar,saniyeler
var gücüyle çalışıyor...

durmadan,yorulmadan,bıkmadan
tek çalışan zaman galiba...

dur;bir bakmalıyım gökyüzüne
gecenin sevgilisi olan ’’ay’’bugün var mı?
maalesef bugün ayrı kalmışlar birbirlerinden
gökyüzü her zamankinden daha karanlık...

ve yıldızlar
gökyüzünün gözyaşları olan yıldızlara bakmalıyım...
onlar da yok bugün...

galiba gökyüzüde
benim gibi ağladı gün boyunca
yıldızları tek tek akıttı bilinmezliklere
benim gözyaşlarımı akıttığım gibi...

işte;gece ve ben
yalnızız dostum ikimizde
benim yüreğim karanlık
senin ise adın zaten gece...

farkımız ne olacak peki
sen;saatler gündüze doğru yol alırken
yavaş yavaş süzüleceksin aydınlığa doğru...
bense;işte bunu söylemekten korkuyorum...

sen gidince
senin yerini aydınlık alınca
ben tek başıma kalacağım
ve üşüyeceğim,içim ürperecek ve titreyeceğim...

korkacağım kendi derdimden
çünkü o vakit
gecenin karanlığı dağılıp,gündüzler kök salmaya başlayınca
benim de yüreğimde
unutmaya çalıştığım gerçekler filizlenip
kök salmaya başlayacak...

işte o zaman:evet o vakit
bende bu gerçekliklerin içinde
kanımın son damlasına kadar
korkularımı biriktireceğim...

evet;dostum gece!!!
bırakma beni ne olur
istemiyorum yarının olmasını...

seninle içime dolan saflığın
kaybolmasına izin verme...

benim;bilmediğim gerçeklere gitmeme izin verme
hep beni koynunda sakla ne olur...

gece karanlığı benim aydınlığım oldu artık
beni senden ayırma
korkularıma terk etme beni ne olur...NE OLUR...

yosun