Yaşamayı unutup dertlerime ağlarken,
İsyanım gönlümeydi kadere değil asla.
Aşk tacımı çıkarıp karaları bağlarken,
Mutluluğu reddedip yaşadım bitmez yasla.
Dönmeyecek birine ömrümü edip feda,
Umutsuzca bekleyip hüzünlerle yaşarım.
Gözyaşları içinde dendiğinde elveda,
Nasıl ölmedim diye hala buna şaşarım.
Pişman olmadım asla, hiç etmedim şikayet,
Kırılsa da yüreğim bu hayatı ben seçtim,
Son nefesi verirsem onu beklerken şayet,
Bir damla kanım akmaz, zaten candan vazgeçtim.


Hüzün limanlarında sallanırken mendiller,
Geceye düşer hüzün söner gökte kandiller.


Acı bir tebessümün izi kaldı yüzümde,
Arkasına saklandım mutlu sansınlar diye.
Gülerek veda eden resmi hüzün gözümde,
Beraberdik severken suçlu ben oldum niye?
Duydum sonra dostlardan mutlu da olamamış,
Beklemiyorum sanıp, yaşamış acı günler.
Adresim değişince haberde salamamış,
Anlatsın dostlar ona nasıl acıydı dünler.
Vuslatın hayaliyle geçip gitti bir ömür,
Yokluğunda sevmişim gelse de artık çok geç.
Özlemiştim gözünü bahtım simsiyah kömür,
Unut diyor bu gönlüm sana bakan gözü seç.


Yıkılan hayalleri göm maziye tekrar kur.
Vefasızı unutup sevenin yanında dur.

Yıldız

Teşekkür ederim.

Mazide kalan günler sanma ki, geri döner,
Maziden ders alarak sevdaya dalmak hüner.
Gönül mahrum kalmasın hayalden ve hülyadan,
Birgün göçüp gideriz bu yalancı dünyadan.
Her kim ki, bu alemde sevda şarabı içer,
Ölse bile kabrinde sevgi gülleri açar...
Bir gün ben de giderim, yar duymadan sesimi,
Peşimde bırakarak bir acı tebessümü...

Mehmet Nacar