AĞLAMA DİYORLAR YA ANNEMo gece öksürdüğünü hiç duymadım bilsen nasıl sevindim, iyi olacak annem dedim er sabah Senemce yengem geldi apar topar bizi evine götürdü o gün parkta çocuklar salıncak sırasını bize verdiler serçeler dallardan, kumrular antenlerden bize baktılar satıcılar elma şekeri verdi bize, parasız belliydi bir şeyler oluyor abla dedim kızdı, çimdikledi kolumdan “her şeyi pek bilirsin” dedi sekseğimize ağıtın karışıyormuş dört çocuğunun kıyametiymiş yaşanan bilemedik ya annem bir hafta sonra getirdiler bizi evimize yoktun, yoktun işte tutturdum isterim annemi diye debelendim yerlerde, feryat figan “ağlarsanız anneniz üzülür” dediler susturdular sen üzülmeyesin diye ben zifiri gecelerin koynunda ağladım ya annem o yıl okula başladım herkesin mavi önlüğü, kırmızı çantası, kırmızı kurdelesi, suluğu taranmış saçları vardı ben darmadağındım ya annem tüm bunlar bir yana elinden tutan anneleri vardı çocukların o an işte ben o an kalbimden vuruldum ya annem gözlerim doldu doldu tuttum taşırmadım sen üzülmeyesin diye bekledim geceleri ben zifiri gecelerin koynunda ağladım ya annem kına gecemde kimse “kınayı getir anne” diyemedi başka türküler çığırdılar “biz de annen sayılırız ağlama” dediler ağlarsam dereler sığmazmış yatağına ağlarsam akdeniz yeşile boyanırmış ağlamak istiyorum artık içim depili ağlamazsam annem yüreğin acıları sorgularken beynin kırmızıya boyanmaz mı 22.08.07-Antalya Sıtkı ÖZKAYA |
Ah annelerin yeri bambaşkadır sağ olanlar değerini iyi bilsin
Tebrikler sevgimle