Siyah ÇerçeveSessiz bir ıslıktı ruhu, Siyah çerçeve içinde. Ve başladı gözleri ağlamaya resimden taşarcasına Dört duvar önünden gitti her gece Gözleri de bir türlü ara vermiyordu Ölüm peşindeymiş İdam fermanıymış Susup bekliyordu sabah ezanını - Düşecekti duvarlardan zaman bir tablo gibi Düşüncesini aşan gizli bir mimari vardı- Ondan konuşmuyordu Ağlıyordu Sessiz bir ıslık ruhunu çarmıha geriyordu Bende bir haller vardı bir gariplik Seyrediyordum, canım yandı karşısında Üşüyordum Işık sabahın ilk ışığında Düştü duvardan avutan gecenin sonunda Çerçeve ömründen öte duvarda ama ne çare e.e |
yüreğin gül kalemin kutlu olsun
sevğilerle mutlu kal