Akıtır YüzümYine esiyorsun Ve ben son kez savruluyorum ardından Buysa katlanmak yokluğuna Varlığını yaşatıyorum rüzgârlarda Tek yaprak dökmeden hazana uğratıyorum Gözlerinde saklanmış kilitleri Gizli bir ağlayış çalarsa beni Silmeden akıtır yüzüm Salar kuruyan ovaya Yedi coğrafya, mevsimsiz ilkim geziyorum Çorak, tuzak topraklar Patlamadan parçalayan mayınlar Gel dersen bu yollardan el uzatırım Duvarları maviye boyar Pencerene de en sevdiğin çiçeği dizerim Bu ölümün içinde sevdaya nazır Hayata kadar beklerin seni Birden devrilen yaşım derse gelmeyeceksin Koşa-koşa mayın tarlasından geçip Kırbaçlayan rüzgâra acı-acı söver yüzümü dönerim e.e … |