YALNIZ-SESSİZ-TENHAGördüğün gibi işte sonsuz kalbim Yaşıyorum pür neşe bu uçsuz şehirde Zümrüt bir yosun kadar bağlı anakarasına Belki uyuyor ilelebet tavan arası odasında Gün doğuyor her defasında onca acıdan Arta kalan yalnızca umut boylu boyunca Bilirsin, sözlerin yarası derin kalır sadece Gel gör ki ne sözler tükenmedi bu mecliste her gece Elimi atsam yakın, yüzümü dönsem uzak bir his Zaten sesler bir başka tınlıyor kıpır kıpır kalbimde Gelip görse onca hatıra, tanıdık gelir misin diye Geceyi kapatmıyorum, belki üşürsün sessizlikte Yüzü seçilmiyor ışıktan, gözleri yumuk üstelik Bir başına hem de durgun belki biraz kararsız Buralardan gidilmiyor buralar ıssız Bir sen varsın işte hem soğuk hem sıcak Düğümleniyor sanki kelimeler boğazından Belki bu yüzden bu çaresiz, tenha yalnızlık . . . |