geceye bozdum şiirlerimi,
tüm birikenler geceyle tükeniyor içimde,
en büyük susuşlarımı geceye yazyıyorum,
bir gecenin sabahına doğru ilerlerken tek düşüncem sensin,
dostlar bıktı artık benden,
rastgele seni dinlemelerden,
hani yoktu dilayı konuşmak demekten onlar bıktı da,
ben anlatmaktan bıkmadım..
geceye bozdum şiirlerimi,
en zifiriliğinde sesleniyorum sana,
uyksuzum,
yorgunum,
bitkinim,
3-5 nöbetleri aldı sevdanın yerini,
koparken hayattan usul usul,
unutmanın imaksnzılığını tadıyorum..
son günlerde şizofrenik bir sevdaya tutuldum,
seni arıyorum sen dolu benler de,
o kadar çok sen biriktirmişim ki,
seninle birlikteyken,
şimdi içeriden yiyorum..
hani beğenmezdim ya sana yazdığım şiirleri,
acaba şimdi de aynı şeyleri mi düşünüyosun?
neler düşündüğünü biliyorum sevgilim,
ayrılık sairi olduğum nasıl da anlaşılıyo,
geceyle sevişmelerimde..
geceye bozdum şiirlerimi,
içimden yıkık dökük bir kenti kusuyorum,
o kentin her caddesinde ayrı ayrı senler buluyorum,
on yedinin verdiğini,
on altı b’lerde harcıyorum...
bu yalnızlığın payına düşen geceler oldu,
halbuki bahar ayındayız da neden uzun olur ki?
yoksa şairin dediği doğru muydu?
dünyanın en uzun gecesi yirmi üç aralık değilde,
beş nisanı alıtya bağlayan gece miydi?
bir, nisan şakasıydı benden gidişin,
hiç birinde şakanın suyunu çıkarmaşıtık halbuki,
bu sefer ne oldu da bu şekilde derinleşti gitmelerin..
şimdi adsız bir şiirin son satırlarını yazıyorum,
sana ulaşmayı bekleyen bir şiir,
küskün müyüm sevgilim gidişine?
değilim..
kızgın mıyım artık bir başksaıyla oluşuna?
değilim..
ben haketmedim mi bunları?
hakettim sevgilim,
ama allah aşkına hangi kanunda,
ruhu alıp bedeni bırakan idam cezası var,
ben kaçıncı maddeden yedim bu cezayı,
iyi halimi görmezden gelmelerin çok ağır değil miydi?
şimdi geceye bozuyorum şiirlerle,
her biri sana yollanmayı bekleyen,
belki hiç görmeyeceksin bile,
belki de bir postacı hüznüyle,
bırakılcak posta kutuna,
artık bu şiire son verme zamanı geldi sevgilim,
dizelerime son verirken,
ben de kal diyorum...