Dolandım alemin yolunu yaya
Bulmadım halimden anlayan bir dost
Tarif etsem dedim yazsam sayfaya
Kitap kalem defter sayfa çaresiz.

O soykanın gözü bendedir sandım
Bir çift kara gözle kaşa aldandım
Yaktı ataşlara kavruldum yandım
Sıtma tutmuş gibi beden çaresiz.

Gel gel diyor nefsim hala uslanmaz
Bu nasıl sevdadır yürek dayanmaz
Rabbım böyle yazmış kader bozulmaz
Hayat acımasız kullar çaresiz.

Bozuldu ağzımın tadı bozuldu
Bir yanlışa düştüm eda naz oldu
Ömrümün son demi tuzla buz oldu
Geçip gitti yıllar ömür çaresiz.

Endülüs Hindistan Acem illeri
Eser bad-ı sabah açar gülleri
Kiraz gibi leb-i şeker dilleri
Söyler nağme nağme dudak çaresiz.

Hüseyinim dedim derdim sulara
Bir başıma düştüm çıkmaz yollara
Yaradan biliyor demem kullara
Derman Yaradandan tabip çaresiz.

Hüseyin Çiftçi