MAĞLUP
gün gelir bir/den/siz
kül eder gözlerindeki maviliği.. galibiyet sesleri bırakır gidersin geride mağlubiyet terleri döker durursun gecelerinde tüm düşlerin düşer. "yan şair yan tutuşur dünya belki ahından!" kahrolup giderken o andan gidemezsin o kalabalıkların arasından silebilirsin belki alnındaki terleri ama silemesin beynindeki o izi sen çıksan odalardan çıkamazsın kahrolası şu duygulardan. asude bir yere varsan arkana bir bak kimlermiş seni kovalayan geçer bu halin üzülme ozan söyle sen bildiklerini simsiyah bir hüzün sızsada bakışlarından olmasada seni karşılayan! /ne çok sevdin oysa sana çiçek satan kadınları üşüyen kedileri, ya da tarumar saçları.../ |