SAY Kİ ÖYLE SEVDİM
Say ki gönül yurdum da ulaşılmaz mekanın
Yetişmezse ellerin yanımda senin yanın Uzasa da ayrılık ne farkeder cananım Bağ bozumu değil ki yüreğim odaklanmış zerre zerre her hücrem sevdanla nakışlanmış Say ki bu ömür biter sensiz bacalar tüter Sanır mısın unutur hazan olsa mevsimler Dönse de etrafımda hep başka pervaneler Benim odağım sensin doğan şafağım sensin Bilmezsin bende seni her şuada desensin Say ki büküldü belim kırıldı bam da telim Söylemez senden başka lal olurda bu dilim Gelirim ölümüne yüreğine kefilim Say ki dikilmemiş ağacın körpe fidanlarıyız Deki en ücra köşelerin sokak lambalarıyız Belki de kaybolan giden dünün yarınlarıyız Işığız kör sevdaya bitmeyecek kavgaya Yıkılmam kale gibi daya ğöğsünü daya Bulunmaz arasak da mevlam bizi çok sevdi İster kel ol ister kör yüreğin buna değdi Say ki hiç tanışmadık görüşmedik seninle Yinede hep beklerdim seni bin kez yeminle Say ki bir tanem say ki fırtına bu duygular Bilirim ki sevgili ölüm le ayrılık var Bu yaşanmamış sevdanın küçük bir hikayesi Belki de hep özlenen duygunun ifadesi Ayşe Özdemir |