vaz geçmişsin eşinden çocuğundan evinden barkından,
cekip gidiyorsun, ardına bakmadan,eş dost anan göz yaşında,
gitmek kolay bağlan evine zoru seç onları kazansana.
dön arkana biraz baksana.
vijdan yokmu sen de bunca yaşanmışları az düşün tart
hep kötü olayları sürme piyasaya ,sen mehasebeni yapsana,
batıyorsun sen hüsrev, bence sus konuşmasana,
san ki seni eşin çocukların batırdı .
her akşam pavyon meyhane kumarhaneler senin di
dost diye gezdiklerin sırtına saplamış hancerini,
az akıllan kendine gel hüsrev,
sanma kalır sende mazlumun ahı
elbet sende düşersin yataga gözlerin çakılır tavana,
ne arayanın olur ne soranın duvarlara çok bakarsın.
işte o an çok ararsın hakkını helal edecek insan
çok yanarsın acı çekip ağlarsın
neye yarar hüsrev
sen bu kafayla adam olmazsın.

İRFAN KÖKTEN