BEKLEYİŞvakit elinde fırçası turuncuya boyarken gökyüzünü güneş son ışık kırıntılarını da toplar heybesine birazdan gece karanlığın eşarbını takacak başına elinde parlak tepsisi serpecek yıldızları… bî-tâb düşmüş gözlerimin ince sızısı kırkikindi yağmurları kadar bereketli / keder hüznümün teline dokunsa bir kelime binlerce inci mercân dökülecek ellerime adımla bir yalnızlık karanlık saatlerimin mutedil dostu sen bile çekilmezsin bu akşam öyle kalabalığım ki kendimle uzun bir liste var elimde özleyip de bulamadıklarım bir bir kayıp... can evimin iki gülü, annem babam ve sevgili öğretmenim hazan yaprakları gibi nice savrulanlar hangi uzak diyarların bülbülüsünüz gelmez hiç sesiniz buralara… “özlemek kavuşmanın yarısı” diyenler söylediğiniz koca bir yalan ! avutmaz artık söyledikleriniz ne beni ne düşlerimi bundan sonrası ömrün sonbaharıdır yeşillenmez kuruyan dallarım bal tutmaz peteklerim umutsuz bir bekleyiştir benimkisi ufka düşen mor renklerin sönüşü kadar sakin fısıltılar kadar sessiz... ayşe uçar 28 /04 / 2011 |
yazan o güzel yüreğinize kaleminize ve emeğinize sağlık....
kutluyorum sevgı ve saygılaırmla....