ölüler büyür mü..
ilk defa
henüz on yaşındayken annemin soğumuş yüzünde gördüm ölümü... gözlerimle gördüm.. bir yanılsama bir karabasan değildi.. düpedüz ölümdü.. bahara düşer gibi düşmüştü otuz beşindeki bir yüreğin pembeden beyaza geçmiş yanağına... ölüm. kır çiçekleri toplar gibi imame kadın topladı bütün düşlerimi annemin bedeninden.. ve yakasız gömlekle paketledi sıkıca... bir daha hiç ölü görmedim.. yalandan değil belki icabı budur diye ağladım taziyelerde... icabı budur diye rahmet diledim gidenlere.. şimdi.. çok ötelerdeyim o yıllardan her neyle kazınmışsa o gün belleğime... gözümün kıyısında asılı durur hala teni yeni soğumuş ölü.. ilk defa henüz on yaşındayken annemin soğumuş yüzünde gördüm ölümü... 27/04/2011 ödemiş |
Hüzünlü dizelerdi..Muhteşem anlatımdı..
Annenize Allah rahmet eylesin..
Sevgilerimle..