Aynalı neyzen...
Bir koca aynayı
Alsam önüme baksam Yüzleşsem özümle Sonra da kırsam Taksam üstüme Bin bir parça Görsem öylece Karşıma geçenlerin Bin bir yüzlerini Sırtıma vursam neylerimi Alsam elime sazımı Çıkıp dolaşsam Çalıp söylesem Gece gündüz İnsan arasam Her yanıldığımda Bir parçasını söküp Üstümden atsam Bin bire gelmeden Bulurmuyum sence? Dileğimdir bulabilmek Sonrasına mecâlim kalmaz Bulduğum yerde kalsam Bende yanında insan olsam Gönlüm mutmain Bir tebessüm Yüzümde Sadece Dağıtıp Emanetlerimi Huzur ile o dem Secde etsem Ölsem Mutlu ölürüm Vallahî… 27 Nisan 2011 - İstanbul |
manevi aynaya kavuşabilmeniz ve kavuşabilmemiz dileğiyle ..